Winterjasmijn

Winterjasmijn Jasminum nudiflorum

Heester

Bloeitijd: december-maart

Naam: Winterjasmijn bloeit als bijna alle andere planten kaal en saai zijn, in de winter. De gele bloemen steken fraai af tegen de bladerloze heldergroene takken. Het Latijnse Jasminum is afkomstig van de Perzische plantennaam yasmin. Nudiflorum van het Latijnse nudus naakt en flos (floris) bloem, en duidt aan dat de bloemen geen schutblad hebben.

Botanisch: Winterjasmijn komt oorspronkelijk uit West-China en werd in Europa geïntroduceerd door Robert Fortune (1812-1880). Deze Schotse tuinman werd door de Royal Horticultural Society in 1843 naar Oost-Azië gezonden, met als opdracht winterharde, fraai bloeiende planten te verzamelen ten behoeve van tuinliefhebbers in Engeland. In China trok hij Chinese kleren aan en schoor zijn hoofd kaal, op de gebruikelijke haarvlecht na. Zo kon hij ongehinderd door het keizerrijk trekken, iets dat voor Europeanen verboden was. Hij doorbrak het Chinese theemonopolie door stekken van theestruiken mee te nemen naar India.

In de Costerustuin: In de zomer ziet de Winterjasmijn eruit als een groene warrige takkenbos. Als één van de sliertige takken de grond raakt, schiet hij gemakkelijk wortel. De bladeren zijn drietallig, vrij klein en donkergroen. De bloemen verschijnen op het hout van het voorgaande jaar, dus als je die takkenbos wilt fatsoeneren, doe dat dan direct na de bloei.